"Baba". Gözyaşlarım sanki içimdeki acıyı ona iletmek ister gibi hızla toprağa dökülüyordu. Bir yandan mezar taşını okşarken bir yandan da konuşuyordum. "Bak. Buradayım. Seni ziyarete geldim. Inşallah seni az ziyaret edebildiğim için bana kızmıyorsundur." Elimin tersiyle burnumun ucuna gelen gözyaşını sildim. "Gerçi babalar kızlarına kıyamazlar." Burnumu çekip gülümsedim. "Yani kıyamazlarmış. Öyleymiş. Ben pek bilmiyorum bu konuları. " Avucuma biraz toprak alıp uzaklara baktım. "Senin için buradayım ben baba. Annemin yanından ayrılmayıp Kayseri'de de okuyabilirdim. Ama ben sırf sana daha yakın olabilmek için geldim bu hiç bilmediğim şehre. İstanbul'a.. " İlk Yayın Tarihi : 30.08.2017