Melek Yüzlü Şeytan

Herşey sahteydi benim hayatımda. Benliğim,ailem,arkadaşlarım.
Daha sonra sahte hayatıma gerçek biri misafir oldu.

----
Parmaklarım kendimden bağımsız piyanonun üzerinde gidip gelirken kendimi yeniden doğup diriliyormuş gibi hissediyordum. Herhalde şu hayatımda en çok değer verip karşılık beklemediğim tek şeydi müzik.
Kendimi müziğe bırakmış notaların arasında yüzüyorken arkadan aniden bir patırtı koptu. Ani gelişen bu sesten dolayı irkilip yanlış bir notaya bastım. Hemen kötü maskemi takınıp sesi çıkartana kızmak için arkamı döndüm. Dönmemle yabancı ama ürkek iki yeşil gözle karşılaştım.

"Burada ne işin var senin?!" dedim. Sesimi kızgın çıkartmaya çalışarak.

"B-ben g-geçiyordum ve s-ses duydum. B-bakmak istedim." Dedi. Cümlesini kurarken sürekli kekelemiş ve el kol hareketleriyle anlatmaya da çalışmıştı.

Büyük ihtimalle bu tavırları okuldaki ün salmış olduğum kötü imajımdan dolayıydı. Bu beni gülümsetti.

"Hiçbirşey duymamış ve görmemişsin gibi devam et. Kimseye bu müzik olayından bahsetme sakın. " dedim uyarı içeren bir tonla.

"Kimseye bahsetmem ama merak ettiğim bir şey var." Dedi. Söylemesi için kafamı salladım ve gelecek tahminen saçma olan soruyu beklemeye başladım.

"Biz bile bu dünyaya ait değilken sen nasıl oluyorda bu kadar müziğe ait olabiliyorsun?" Diye sordu. Hiç beklemediğim bu soru karşısında donup kaldım. Böyle bir soru beklemediğim apaçık belli oluyordu ki bana bakıp gülümsedi.

Hiçbir şey diyemeden kafasını sallayıp müzik sınıfından çıkıp gitmişti. Giderken de aklımda sorular bırakmıştı. 'Biz bile bu dünyaya ait değilken ben nasıl müziğe bu kadar aittim?' Ve en garip sorum şuydu ki 'Bu çocuk kimdi böyle?'