- Reads 67
- Votes 19
- Parts 1
- Time <5 mins
Ongoing, First published Jun 08, 2017
Zamanla alışıyorum. Yılların tecrübesi gerekmiyor. Canım yanıyor. Ömrüm boyu unutamayacağm bir yangın. Ateşi yüreğimi yakıyor, dumanı zihnime doluyor. Sıcaklığı gözlerime nem oluyor. Ve kırılıyorum. Paramparça oluyorum. Kalbin yerini boşluk alıyor. Zihnimi saran dumanlar bu sefer gözlerimin siyahlığı oluyor. Bir perde misali örtüyorum göz kapaklarımı gözlerime. Ardından derin bir iç çekiş. Ve tekrar aralanıyor gözlerim. İnsanlar hissizliğin, duygusuzluğun siyahlığına bulanmış bu gözlere bakamıyorlar artık. Korkuyorlar mı yoksa? Kabuslar aklımın kıyısına vuruyor. Kısacık gecelere sığdırılmış çığlıklar gözlerime akın ediyor. Kirpiklerim kana bulanırken, hıçkırık sesleri yankılanıyor zihnimin rütubetli duvarlarında. 08.06.2017All Rights Reserved
Table of contents
1 part
Sign up to add KABUS to your library and receive updates
or
You may also like
