MAVİ HÜZÜN

Bir acı vardı ve acı yakıyordu.Herşeyin ilacı dedikleri zaman hiçbir şeye fayda olmuyordu. Umut her ne kadar çok uzakta olsa da vardı. Bir umut kırıntısı vardı.. Bir hayat son buluyordu.. Göz göre göre.. Ve yardıma kimse koşmuyordu..

Mavi uzaklardaydı ve ben yine siyahla yalnızdım... Beni öldüren siyahla... Yalnızlık... İyi miydi? Yoksa kötü mü? Umutlarım yine yanımda yoktu.. Onlar gökyüzündeydiler.. Kaybettiklerimle beraber gökyüzündeydiler..Bense sadece bakınmakla yetiniyordum. Yine soğuktu. Ruhum yine soğuktu.. Beni parçalayan herşey her zaman benimleydiler. Biran olsun bırakmıyorlardı. Acı nefes aldırmıyordu.. Zaten nefes alamadığımı bilmiyor muydu?