İnsan yaşadığı süre boyunca hayatına mutluluk ivmesi kazandırabilmek için güzel olan hatıralarını hatırlamaya çalışmalı bence. Yoksa insan hayatı, keder, gam ve üzüntü çekecek kadar uzun değil. Hem kim bilebilir ki bu kadar vaktimiz olduğunu. Önemli olan insan beyininde ki o kızıl havai fişekleri patlatmaktır. Yani sevdiğimiz insanları hatırlamaya çalışmaktır kastım. Kalabalık bir çevre ortamda sus pus olacağına, yeniden kalbinin eskisi gibi atmasını sağlamaktır. Bunu da beynimiz gerçekleştiriyor. Her zaman ki gibi iş bizde bitiyor. Bu satırları okurken, ''İnsanlara boş yere gülümsemek bana göre değil!'' diyebilirsiniz. Ama hayatınıza mutluluk ivmesi kazandırmak tam da buradan geçiyor. Satırlarıma devam ettikçe bana hak vereceksiniz. Bu kitap akıl hastahanesinde yatmış birinin cümleleri değil. Söylediklerime kulak asın, şimdiden hepinizin güzel yüreklerinizden öpüyorum. Esen kalın..