Şimdilerde sana kilitler oldum tüm kapıları. Bir rakı eşliğinde belki sofram belki kelimelerim çilingiri olacak duygularının. Az önce eve geldim. Bu kitabı yazmadan önce. Saat 21:21 di. Batıl bir inanca göre iki rakam yan yana gelince biri seni özlüyor olur. Sen sen ol sakın beni özleme. Ama arayabilirsin, hiç çekinmeden. Öyle onbir haneli telefon numaramı çevirerek değil. Beni ara, kokumu ara, sana duyduğum güveni ara, omuzlarımda uyuya kalışlarını hatırla mesela. Biraz beni hatırla sonra geç aynanın karşısına ve düşün. O an dikkatli ol. Çünkü aynada ki yansımanın bile sana değer vereceğini sanmıyorum. Zira herkes ben değil. Demem o ki artık 'Herkes' 'Herkez' diye yazılsa da farketmez. Çünkü sen benim için HİÇ KİMSESİN.