Ο παράδεισος μιας κόλασης

<<Μείνε κοντά μου σε παρακαλώ, κάνε για μια φορά αυτό που σου λέω >> η Αγγελική όμως δεν τον άκουσε .. άρχισε να τρέχει με σκοπό να προλάβει να σώσει αυτό που όλοι ήθελαν να κλέψουν . Και ξαφνικά όλα ανατράπηκαν ..
<<Αγγελικήηηη , σε παρακαλώ μην με αφήνεις , μαζί πρέπει να τα καταφέρουμε , δεν μπορώ να νικήσω τίποτα χωρίς εσένα, μην πεθάνεις γαμώτο >>
<<Ήθελες και εσύ να κλέψεις 'ότι ήθελαν όλοι , τώρα δεν πρόκειται να το πάρεις, έχασες , οπότε τι σε νοιάζει αν πεθάνω >>
<< Σε αγαπάω γαμώτο μου , σε αγαπάω για αυτό δεν θέλω να σε χάσω >> φώναξε με όλη του την δύναμη ... Η Αγγελική όμως σαν άγγελος δίχως φτερά, με δέρμα κατάλευκο και χωρίς ίχνος ζωντάνιας άφησε το σώμα της στα στενάχωρα και άδεια πλέον χέρια του Αχιλλέα μέσα σε μια λίμνη από αίμα και έρωτα... <<Αχιλλέα μου >> σιγοψιθύρισε