Sadece gecikmiş suçluluk duygusuyla doluyum. Neden ağırlaşıyor bedenim? Sanki kalbimin içinde hapsolmuş gibiyim. Sönen bir mum gibi karanlıklaşıyor gözümün önü. Düşen çiçeklerin el sallaması gibi. ||''Uykuda olan 6. hissini uyandıracağım!''|| Titriyor ellerim çaresizce. Gözlerimin önüne dökülen bu yıldızlar, Karanlığa mahkum bu gece! El sallıyor sinsice, gözlerimdeki yalnızlık. Bağışlanmaya ihtiyacım var. Güneş yeniden doğana kadar, biliyorum... ||Bütün güller ölür... Fakat asla bu gün değil!|| Bir gün çıplak ayaklarım; Ulaştığında pusulada dönen ibrenin isimsiz çiçek taçlarıyla döşenmiş umutlarına, kalbimin saf beyazı mürekkep misali akacak anılara... Kapak için @firdevsstrk'e çok çok teşekkür ederim... *Kurgu hiç bir yerden alıntı değildir. *Wattpad de tek Fakat Ben Uçabilirim isimli hikayedir.
18 parts