TÜRKÜZ,DELİYİZ,BORDO BERELİYİZ

"Ben bir askerim ne zaman geri döneceğim belli değil belki de hiç geri dönemem ya da dönsem bile tabutla geri döneceğim sen bunu kaldırabilirmisin? Ha, söyle bana beni bekleyecek misin? Bekleyemezsin tabi çünkü beni beklemen için bir sebebin yok öyle değil mi?" Diye sordum onun o orman yeşili gözlerine bakarak hafifçe gözleri doldu. Hafifçe gülümsedim biliyordum bekleyemezdi bir askeri beklemek zordur her göreve çıktığında yaralandı mı,öldü mü,başına bir şey geldi mi diyerek beklemek cesaret ve gerçek sevgi isterdi.

Düşüncelerimden telefonun sesi böldü gitmem gerekiyordu ama bunu ona söyleyemedim sadece arkamı dönüp aracıma doğru gitmeye başladım. Arabanın kapısını tam açmışken onun sesi geldi kulaklarıma "Ben sana aşığım lan bu yetmez mi? Ben seni sen sevmesen de her gün her göreve gittiğinde o evde sen gelene kadar bekledim bazı geceler uykular bana haram oldu. Bazen en azından birini kurtararak sana yardımcı olduğumu düşünüyorum ve hastaneden ayrılmıyorum belki kötü bir şey olurda seni hastaneye getirirlerse diye sence ben seni beklemiyorumuyum ha söyle bana daha ne yapabilirim seni sevmekten başka ne yapabilirim " diye bağırdı.

Bense sadece sana aşığım kısmına takılmıştım ama bunu yapamazdım hiç bir erkeğe güvenmek istemiyordum olmazdı olamazdı. Ben aşka dair inancımı çoktan kaybetmiştim ama sanki kalbim bana ihanet edermiş gibi hızlı bir şekilde atmaya başladı. Arkam dönük bir şekilde "Beni bekleme "diyerek hızla arabaya bindim şimdi karşı karşıyayadık gözlerine baktığımda gördüğüm yaşlar kalbimin acımasına sebep oldu, yutkunararak gözlerimi ondan kaçırdım, hızla arabayı çalıştırıp hastanenin otoparkın dan çıktım doğruca karargaha sürmeye başladım...