Düğün günümü düşündüğümde aklımdan hemen Perrie'yi beyaz bir elbise ile babasının yanında koridorda yürürken resmediyordum. Arkadaşlarımın ve ailemin beni hayatımın aşkıyla evlenirken izlediğini hayal ediyor, yemin edişimini ve yüzükleri bekliyordum. Mükemmel bir düğünün tüm olayı bu değil mi? Bütün lanet hayatımda, düğün günümü hatırlamayacağım bir gün bile olacağını resmetmemiştim. Evlendiğimi gösterecek bir yüzüğüm yok, hatırlamak için hiçbir anımsama yok ve kesinlikle güzel bir gelin de değil. Hayır, hatıra olmadan, düğün takımları olmadan ve kesinlikle bir eş olmadan saplanıp kaldım. Aslında, hiç katlanamadığım birisi ile takılı kaldım. Öpmekten çok yumruklamak istediğim. Ellerini tutmaktan çok saçlarımı yolmak istememe neden olan birisi ile. Beni 'karıcığım' diye çağırmaya cesaret edebilen bir pislikle evlendim. Bu hikaye Boyxboy Kategorisi altında 1D Bromance Ödülleri'nde (olimpik 2014) Birincilik Ödülü'nü kazandı. Thanks for the permission @HopelessRealistAll Rights Reserved