Hayalet Sevgilim

"Neredesin?"

"Buradayım." Öylece kalakaldım. Bu ses onun sesiydi. Arkamda mıydı? Onu görecektim! Şaşkınlıkla açılan ağzımı kapatıp şokun etkisinden çıkmaya çalıştım. Kendime bir dakika izin verip öylece durdum. Hayalet sevgilimi görmeye hazır hissedince yavaşça arkamı döndüm. Karşımdaydı. Allah özene bezene yaratmış... derler ya, öyleydi. Gözlerim gözlerine takıldı bir an. Öyle yoğun, öyle güzel, öyle anlamlı bakıyordu ki gözlerime keşke dedim, keşke Bora'yı değil, onu sevseydim. Sevgime yazık ettiğimi hissettim. Verdiğim değeri geri alabilseydim bir an bile düşünmeden alırdım hak etmediği değerini. Ama hâlâ ne yazık ki onu çok seviyordum. Gözlerimin gözlerinde fazla oyalandığını fark etsem de umursamadım. Gözlerimi ayırmadan bir adım öne gittim ve aramızdaki mesafeyi kapattım. Amaçsızca kalkan elimi tuttu. Dilimi yutmuş gibiydim, konuşamıyordum. Elimi yanağınının üstüne koydu. Elim yanağının üstünde, eli elimin üstündeydi. Gözlerini kapattı. Öyle huzurlu görünüyordu ki onu hak etmediğimi düşündüm. Yaklaşık bir dakika sonra gözlerini açtı ve avcumun içinden öptü. Gözlerini kapatıp koklayarak öpmesi ise muhteşem bir detaydı. Elimi alıp sol göğsünün, kalbinin üstüne koydu. Öyle hızlı atıyordu ki kalbi... Yarım saat aralıksız koşmuş gibi, saatlerce spor yapmış gibi, aşık gibi... Konuşacak gücü bulduğumda derin bir nefes aldım. Rüya gibiydi. Hayalet sevgilim, karşımdaydı.

"Hayalet Sevgilim?..."