Το Στοίχημα

"Θα συμετειχεις ρε μαλακα;"

Ακουσα την φωνη του Χρηστου απο διπλα μου. Πηρα μια τζουρα απο το τσιγαρο μου και τον κοιταξα.

"Και για εξηγησε μου λιγο ξανα τι θα παιξει;"

"Την βλεπεις εκεινη τη γκομενα εκει απεναντι; ωραια κοπελα αλλα δυσκολη. Ακουσα εχει πληγωθει ασχημα απο εναν φλωρο και γιαυτο ειναι ετσι"

"Μπες στο παρασυνθημα" τον διεκοψα.

"Καλα. Οποιος απο μας καταφερει να την ριξει θα περασει πολλα χρονια ευτυχιας. Λοιπον;"

Καθησα και το σκεφτηκα για λιγο. Δεν θελω να παιζω με αισθηματα των αλλων, αλλα αυτο εκανα παντα.

"Μεσα" ειπε αποφασιστικα.

"Σου ειπα πως ειναι δυσκολη"

Γελασα ελαφρως.

"Αγορι μου, καποιοι ειμαστε γεννημενοι για τα δύσκολα "