Sönük Kalan Küçük Yıldız

"Şişko"

"Ayı gibi oldun"

"Yeme artık"

"Yeter artık Mahira sen bir genç kızsın bu hal nedir?"

"Kız Ayşe kızın yine yiyor ne olacak bu çocuğun hali?"

Bu sözlerin hepsi ruhuma büyük yaralar açmıştı. Kabuk tuttukça deşiliyordu. Bu sebeple iyileşmiyordu artık. Babamın küçükken anlattığı o tahta hikayesindeki tahtaydım ben. Tek fark artık çivi alacak yerim olmamasıydı. Açılan deliği iyice genişletiyorlardı.
Ama artık yeterdi. Artık eğlence tahtası olmayacaktım. En yakın arkadaşlarımın bile alay konusu olmayacaktım. Bunun için ölüme bile razıydım.