Goodgirls love badboys

'J-James als-als-alsjeblieft, laat me los... Ik smeek je.' Zeg ik en ik kijk in James zijn ogen. Eventjes keken ze weer zoals vroeger, eventjes leek James weer nuchter te zijn. En daarna kwam de "fuckboy-face" weer. Hij greep naar mijn haren en trok me omhoog. Zelf stond hij ook op. Ik slaakte een kreet van pijn en liep toen met James mee naar de badkamer. Hij deed de deur achter zich op slot en liet me los. Hij duwde me tegen de muur en drukte zijn lippen op de mijne.

Dit had ik niet verwacht!

Ik dacht dat hij me ging slaan, schoppen.
Naar me schreeuwen. Maar nee. Hij zoende me hevig.

En ik deed niks. Ik verstijfde onder zijn lippen. Kneep mijn ogen stijf dicht en duwde James weg. Maar hij was zoals te verwachten te sterk.

'Ik had je nooit mogen laten gaan. Dus dat doe ik nu ook niet meer.' En hij liep weg. En ik zakte naar de grond, alles veranderde in een waas door de tranen. Mijn hart had hij eerst gebroken, in duizenden stukjes. En probeerde hij het nu weer te lijmen? Of was het gewoon James zijn dronken kop die me kuste?

Ik de kamer hoorde ik Blake vragen aan James wat hij gedaan had met mij. 'Ik heb haar gebroken,' hoor ik hem zeggen, en dat klopt.... Helemaal.