Küntü Keyzen Mahfiyya

Genç kurgu içinde #111
Aşk ile gelen günah
Tövbe ile gelen Aşk

Kitaba Dair...
Hayatıma koyduğum sınırları kalemime koymuyorum ben. Sınırsız bir dünya da yaşamaya kıyamadığımı yazıyorum bu boş sayfalara...
Hayal deryası değil bu hayalet deryası. Her kaleme bir isim her isme bir hikaye yaşatıyorum. Yaşıyorum bazen. Olması gerektiği gibi yaşıyorum. Aslında bir yaşanmışlıktan çok daha fazlasını yazıyorum.
Şimdi aldım adı "AŞK" olan kalemimi elime. Başladım sonu mutlu biten ama bitene kadar yazmaya da okumaya da değer olanı yazmaya. Her cümle bir duyguyu her duygu bir hikayeyi çağrıştırır bize. "AŞK" diyelim o zaman. Kalemimden kağıda, kağıttan size gelsin bu hikaye.
Bir ders olmasın bir arayış olsun size KÜNTÜ KEYZEN MAHFİYYA
AŞK: Ben gizli bir hazineyim...
Yazana Dair...
Satırlarda ne buluyorum inan bende bilmiyorum. Bir kağıt kendini ne kadar sevdirebilir ki. Yada bir kalem. Belki beni hiç kırmadığı için yada 'Hayır! Burada haksızsın' diyemediği için. Kalem ile kağıdın neden ayrılmaz ikili olduklarını şimdi daha iyi anlıyorum. İkisi de birbirine karşı hem o kadar suskun hem o kadar geveze. Bir kağıt ne işe yarar ki üzerine yazan bir kalem olmadıktan sonra. Peki ya bir kalem onu tutan bir el olmadıktan sonra nedir ki? Bazen bir kağıt mıyım yoksa kalem mi bilmiyorum. Çünkü bazen tutunabilecek bir el ararken buluyorum kendimi ama çoğu zaman üstüme yazılanları silmekle boğuşuyorum. Anlayacağın gevezeliğimden çok suskunluğumla yarışıyorum. İnsan kendi kendine susabilir mi? Kendi kendine konuştuğunu biliyoruz. Kendi kendine sustuğu olur mu? Bir susuşun öyküsü geliyor gevezenin dilinden...