BUĞLEM (Cenneti Müjdeleyen Melek)

Nasıl anlatsam içimdekileri nasıl anlatsam yaşadığım acıyı anlatsam bile anlayabilecek misiniz ?anlasanız bile derdime acılarıma akan gözyaşlarıma sessiz sessiz haykırışları ma çare bulabilecek misiniz? unutmamı sağlayabilecek misiniz?

acılarımı unutup hayatıma devam edebilecek miyim? Allah tan başka kimsemin olmayışı her gün yüzüme bir tokat gibi vurulmayı bırakacak mı ?

yaşamaktan zevk alabilecek miyim? bu hayattaki fazlalık oluşumu bana unutturabilecek misiniz?

kendi kendime haykırdım bunun bir işe yaramayacağını bilmeme rağmen haykırdım çünkü haykırmaktan Allah a dua etmekten başka çarem yok ancak o zaman birazda olsun bu fani dünyadaki yalnızlığımı unutabiliyorum haykırışlar ım benden acılarımı saniyelik te olsa alıp götürüyorlar.

bana bu dünyada ailemden somut olarak kalan, tek şeyi istiyorlar oda şu anda oturduğum ev ailemin kokusunun sinmiş olduğu ev her bir karesinde her bir zerresinde anılarımızın olduğu ev ,bu evi benden istemeye hakları yok.

sanki ailemden yeterince mahrum kalmamışım gibi birde onların anılarından da mahrum kalamam işte ben bunca yükü taşıdıktan sonra , üzerime yüklenilen bu en ağır yükte yıkılmak üzereyim artık kendimi taşıyamaz durumdayım artık hayata gözlerimi yummak istiyorum bunu istemem günah mı bilmiyorum bununla ilgili hiç bir fikrim yok bildiğim bir şey varsa oda intihar etmenin en büyük günahlardan biri olduğu

ve ben ailemin bana öğrettiği değerleri hala hatırlamaktayım Allah ın sevdiği kullarına acı çektirdiğini hala bilmekteyim bunca yükü taşımışken bunu da elbette Allah ın yardımıyla taşırdım, dualarımla taşırdım, bu yükün altında da elbette ezilmeyecek tim elbette evimi satın almaya çalışan o adama boyun eğmeyecektim