1 Parte Continúa Gözlerinde artık saf nefret yada öfke yoktu ,gözlerinde g ördüğüm tek şey hayal kırıklığıydı ;
"Yinemi Eflal,yinemi karşımda duracaksın ya da pardon Avukat Hanım mı demeliydim ? "
Nasıl diyebilirdim ki mecburum diye nasıl ?
Zor da olsa bu sefer zehir yerine bir kaç cümle döküldü dilimden ;
"Bu davaya girme dedim sana Avukat !"
Sesim istemsizce yüksek çıktı
Hayat hepmi bizi karşı karşıya bırakacaktı ? Hiçmi aynı safta olmayacaktık ?