Ben toprağım,
Ben yemyeşil doğayım,
Ben hayata ulaşım yapan havayım,
Ben ateşin kırmızısıyım.
Ben renklerim,
Ben duygularım,
Ben anlamsız olan,
Ama anlamlı olanım.
Ben iyiyim,
Her şeyim iyi,
Verebileceğim ve verdiğim her şey iyi,
Güzelliklerim iyi.
Sizler kötüsünüz,
Sizler kötülüğün mutlak değerisiniz.
Sizlerin yapabileceğiniz ve yaptıklarınızın hepsi kötü,
Ama sizler kötülüklerinizi örtmek için beni kullanıyorsunuz.
Herkes "Dünya kötü bir yerdir," der.
Herkes "İnsanlar kötüdür," der.
Herkes rol yapar,
Hiç kimse "Ben kötüyüm," demez.
Her şey genellemeler içerisinde.
Herkes tamam.
Gruplar ve kurallar hazırlanmış.
Her şey kendi kendine belirlenmiş.
Yavaş yavaş yok olan insanlar;
Beni çoktan yok ettiniz.
Ama hâla bir suçlu olarak beni görüyorsunuz,
Kaynaklarım kurallar içerisinde varlıktan yokluk oldu.
Sevgili insanlar,
Kötülüğü bende aramayın.
Çünkü kötülük kısıtlamalarınızda.
Kötülük sinsice sizi içten fethediyor.
-Dünya
"Anne ben okula gidiyorum"
"Okuldan gelince sana çok güzel bir haberimiz var" dedi babam.
Babam iki elinide birbirine sürttüğüne göre çok kötü bir haberin olacağını düşünüyordum.
Ama babamın tabiriyle iyi bir haberse benim cehennemi yaşacağıma işaretti.
"Tamam" dedim evden çıktım.
Yüzüm düşmüştü babam öyle bir şey dediği zaman ya ben yanıyordum yada abim.
Abim yanmamıştı bu hikayede Korkmaz Ailesinin kızıyla evlenmişti.
Bir erkeğe göre istemediği biriyle evlenmek cennetti. Çünkü o kızı ne kadar sevmese bile bir başkasıyla birlikte olunca erkeklerde belirgin olan bir şey yoktu.
Ama iş kadınlara gelince ya hamile kalırdın yada o cehennemde yanardın.