Dört yıl öncesin de veba hastalığı tüm İtalya'yı saracak ve sevdiklerini bir bir kaybedeceksin deseler, sanırım sadece gülerdim. Kim bilebilirdi ki bir anda tüm ülkeyi böyle bir ilettin sarabileceğini. Bu illet benden babamı, kız kardeşimi, bir çok akrabamı ve arkadaşlarımı aldı. Her seferin de daha ne kadar yıkılabilirim dediğimde sevdiklerimden birini daha kaybettim. Sanırım artık alışmaya başladım diyemeyeceğim çünkü her seferinde daha büyük bir sarsıntıyla yıkılıyordum. Hâlâ nasıl ayakta kalabildiğimi bilmiyorum ama kalmam gerektiğini çok iyi biliyordum. Ailemden geriye annem , kardeşim ve benden başka kimse kalmadı zaten. Tek ben kalsaydım hiç durmadan intihar ederdim ama tek değildim. Onları böyle bir cehennemin içinde bırakamazdım.