Şapşal ve Odun. -Düzenleniyor.-

"Sen… Sen benden mi hoşlanıyordun?" dedi kaşlarını kaldırarak,
"I-ııh yanılıyorsun Odun. Ben sana güveniyordum ama artık içimde sana dair tek bir his yok.. Nefret hariç tabii." dedim yanaklarımı ıslatan bir damla göz yaşına engel olamadan.
"Peki o zaman.. Ben gidiyorum.."
İçimden 'gitme' diyerek çığlık çığlığa ağlıyordum ama o kelime dudaklarımdan dökülmüyordu. Sanki dudaklarım mühürlenmişti. Ben bunları düşünürken o arkasını dönmüş gitmeye başlamıştı bile.
"Gitme..! Dur gitme. Sana yalan söyledim tamam mı?! Lanet olsun ben sana deliler gibi aşığım. Ben sana, bu oduna aşığım. Lanet olsun!."
Şaşkın gözlerle arkasını döndü ve bana şaşkınca baktı.
"Bende sana aşığım şapşal."
"Hadi ama odunum gel ve bana sarıl!" deyip kollarımı açtım göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken.