Ayaklarıma aldanıp olabildiğince hızlı adımlarla ilerliyordum, soluğumun nereye kaybolduğu hakkında bir bilgim yoktu. O kadar hızlı nefes alıp veriyordum ki, boğazımdaki "yırtılacak" hissini hiç bu denli hissedememiştim.
Hâlâ yürüyordum. Düzeltiyorum; koşuyordum.
Acıya inat,
Bütün zincirleri kırıp atarak.
Kime koştuğum umurumda bile değildi. Bu yolun sonunda aşk varsa, bütün cam kırıklarına basarak koşsam da acıyı unutabilirdim.
Ve ben bu yolda aşk için varsam,
Aşk için yok da olabilirdim.
***Sadece LGBT bireyleri için yazılmış olsa da, eminim homofobikler de kendilerine pay çıkaracaktır.***
-SK-