Sabi ng mga NBSB/NGSB ayaw daw nilang magkaroon ng Gf/Bf, ang lagi nilang dahilan sagabal lang yan sa " buhay, sa pag-aaral, walang kwenta yang mga relationships na yan! ".
.
.
Pero iba satin gagawin ang lahat para lang sa tinatawag na "True Love" diba? At sa panahon ngayon pagnasaktan na tayo, dun natin makakamit ang perfect love na hinihintay natin.
.
.
Minsan naiinis tayo sa mga taong ayaw subukang magmahal, sumaya, at magkaron ng happy ending. Tingin natin sa kanila nakakainis
.
.
Pero di dapat natin sila kainisan, kamuhian, o layuan. Dahil kahit sinasabi nila na "ayaw ko" pero sa looban nila "gusto ko". Tingin natin, mas matapang sila kasi di pa sila nasasaktan. Pero sa loob nang katapangan na yun, meron ding kinakatakutan.
.
.
You can't be strong if you have nothing to fear..............
.
.
.
.
.
Si Chloe na may phobia sa pag-ibig. Sabi nya ayaw nyang matulad sa kuya nyang nasaktan ng sobra-sobra sa pagmamahal. Kaya simula nun, tinatak nya sa isip nya na " Never fall for someone, NEVER " at dahil sa takot she locked her heart. Mabubuksan pa kaya ang puso nya, or manananili nalang itong naka-lock? Only one solution to unlock her heart, and that is to find the RIGHT key. Will she able to choose the right key? It takes courage and trust to find......... what's right
.
.
.
.
Who will open her heart?
Isa lang ang solution para malaman at masagot ang mga katanungang ito. Basahin!
hahahhah
Happy Readings
Votes, comments, and sharing this story is highly appreciated ")
Oh and please follow the one who wrote this story @DoYouSeeMe44
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.