Ik had geen jas meegenomen, bedacht ik me, terwijl ik over de donkere straat liep. Ik voelde me niet op mijn gemak, voelde me bekeken. Ik hoorde voetstappen achter me en ik keek achterom. Ik zag een donkere gestalte, ik kon zijn of haar gezicht niet zien. Bewust ging ik sneller lopen. In de verte zag ik een steegje, ik sloeg het steegje in. Er stond een grote vuilnisbak, dus ik verstopte me er achter. Mijn ademhaling was gejaagd. Ik zat op mijn hurken. Ik wachtte zo'n vijf minuten en besloot toen dat het veilig was. En ik vervolgde mijn weg naar huis. Ik voelde me nog steeds bekeken. Opeens werden er van achter twee sterke armen om mijn middel geslagen en ik kwam met mijn rug tegen een harde borstkas. 'Dit gaat even pijn doen, sorry prinses.' Ik vroeg me net af waar hij het over had, voordat ik een pijnscheut door mijn hoofd voelde gaan. Ik begon zwarte vlekken te zien en toen viel ik bewusteloos. #30 in mysterie/thriller - 17-2-2018 #25 in mysterie/thriller - 21-2-2018 #7 in mysterie/thriller - 14-4-2018 #3 in mysterie - 11-06-2018 #2 in mysterie - 9-5-2020 #1 in mysterie - 17-7-2020 #1 in thriller - 1-02-2021 #1 in thriller- 25-02-2021 #1 in kidnapped - 10-10-2021
43 parts