A Rail To Love
  • Reads 41
  • Votes 5
  • Parts 10
  • Reads 41
  • Votes 5
  • Parts 10
Ongoing, First published Jul 11, 2017
Sabi nila if it's really meant to be, destiny will find it's way para magkatagpo kayo parang tren na may sariling destinasyon at ilang riles pa ang kailangang tahakin bago ka makarating sa iyong paroroonan. 

Paano kung may nagbago ng riles na sana paderetcho bigla kang lumiko kasi baka mas malapit yung daan or bigla kang naligaw nalagpasan mo na pala yung destined na pupuntahan mo  or what more accidentally putol pala yung tren hanggang doon na lang pala yung biyahe mo. 

Di ba wala namang makakapag sabi at kahit isa sa atin hindi natin alam kung anong pwedeng mangyari sa atin mamaya, bukas, nextweek, nextmonth or next year.
All Rights Reserved
Sign up to add A Rail To Love to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.