Në gjurmët e dritës

Sa dua te ngre krye mbi semundjet e mbi vuajtjet, qe vec ate fytyre mos e shihja te trembur. Te trembur nga vdekja. Sa do doja ta shpetoja e ti jepja pak jete. Sepse me ate bota do ishte me e mire.
Por ndersa veshtrova syte e Tij, kuptova qe skish shpetim. E atehere krahet mu prene dhe u inatosa me jeten. U inatosa me veten.