Gökyüzü

Mektubunun son cümlesini de bitirdi ;
"Biliyor musun biricik annem? Gökyüzü Bazen Ciğerime Doluyor..."

Elindeki kalemi bıraktı ve yavaş adımlarla balkona çıktı. Son kez baktı gökyüzüne. "Ne güzel bir manzara." diye geçirdi içinden. Derin bir nefes aldı, vakit gelmişti. Balkonun demirlerine çıktı. İçinde hem sonsuz bir korku hemde bitmek bilmeyen bir heyecan vardı. Kollarını iki yana açıp, kendini boşluğa bıraktı...

Hayatı?
Mahvolmuştu.
Yaşama hakkı?
Zorla elinden alınmıştı.
Sebebi?
Gökyüzü kadar güzel olamamasıydı.