Aşka Fısılda

Hüzün, kahretsin ki başımı yastıktan kaldırtmadı.
Aşikar olan her şey yalanlarla iftiraya büründü.
Mutluluğu aradığım kapı, göz yaşı israfı oldu.
Hayata tutunmak zordu ve tek tesellim üstün olduklarımın amaçları uğruna fedakar olmalarıydı.
"Yapabilirim!" sözü gözümde o kadar yalandıki...
Umutlarım yerle bir olmuş, asla eskisi gibi olamayacak kırık bir bardağa benziyordu.
Başarılarım artık insanların gözünde bir tesadüften ibaretti.
Şans, benim için çölde okyanusun varolması kadar zordu.
"Kaderim bana doğru yolu gösterecek." demiştim zamanında.
Eğer öyle olsaydı, doğruya ulaşmak için tek yapmam gereken beklemek olacaktı...