Just The Two Of Us (Baro)

" Nagsisisi ka na ba na ginagawa mo to? Hindi mo kailangang gawin to Baro, hindi mo responsibilidad na gawin sa akin to. Ang mabuti pa ay tumigil na tayo." Nakayukong sabi ko dito. Ayoko ng mag-aksaya ng pagod at lalo ng ayoko ng aksayahin pa ang pagod nila, lalo na ang ipahamak sila. Naghahalo na ang pagod at inis sa loob ko. Patuloy pa rin sa pagpasok sa utak ko ang lahat ng narinig kong sinabi ni Yesha kanina at tila ba gustong sumabog ng dibdib ko, dahil diyo, tila ba anumang oras ay sasabog ang lahat ng laman ng dibdib ko na matagal kong kinimkim at sinarili.

" Sinabi ko na sayo Kalih, I'll make this happen!" Tumitig lang sa kanya ang binata. May kakaiba sa titig nito. Nawalang bigla ang galit at inis na kanina ay nababasa ko sa mga mata ni Baro. "Nagsisisi? Mas magsisisi ako kung hindi ko gagawin to, mas magsisisi ako kung wala akong gagawin para sayo!" At hindi na ito muling nagsalita pa. Tinawid nito ang natitirang pagitan naming dalawa, hinawakan ako sa magkabilang pisngi at mabilis na inilapat ang labi niya sa mga labi ko.

Saglit akong natulala. Sandaling hindi ako makagalaw dahil sa ginawa nito. Daig ko pa ang binuhusan ng malamig na tubig. Naramdaman kong limakas ang tibok ng puso ko lalo na ng maramdaman kong bahagyang gumalaw ang mga labi niya na nakalapat pa din sa mga labi ko.

"My God!" Sigaw ng utak ko. Kasabay noon na nagsusumigaw ang kalooban ko na tumigil sya ngunit ang higit kong kinabahala ay ang pagsuway sa akin ng katawan ko. Nang mga sandaling iyon ay tila ba pinagtaksilan ako ng katawan ko dahil kusang pumikit ang mga mata ko at umangat ang braso ko patungo sa beywang nito.

Nang mga sandaling iyon, nawalang lahat ng alalahanin ko. Pinagtuunan ko ng pansin ang kakaibang pakiramdam na binibigay sa akin ng halik na iyon ni Baro. Alam ko ng mga oras na iyon ay hindi ko na kailangang mag-alala pa. Hindi ko na kailangang mag-isip pa. Hinaplos ni Baro ang pisngi ko. Walang duda.

Mahal ko na nga siya...