Ένιωσε το απαλό αεράκι του καλοκαιριού να χαιδεύει τους γυμνούς της ώμους και τις παλάμες της και ανατρίχιασε. Τα πόδια της ακουμπάνε σχεδόν την θάλασσα και είναι σαν να περπατάει πάνω της αλλά όλα προσγειώνονται μόλις νιώθει ένα απαλό άγγιγμα στο χέρι της.
Με το που γυρνάει, διαισθάνεται τα μάτια του καρφωμένα στα δικά της, πριν χάσει την ψυχραιμία του και ξεσπάσει σε λιγμούς, και, όσο και να τα είχε καταφέρει μέχρι στιγμής να κρατηθεί, δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της. Την πήρε αγκαλιά και κατευθείαν το γνωστό του άρωμα εισέβαλε στην μύτη της. Μαζί του αισθανόταν μεγαλύτερη απο την θάλασσα. Ήταν, όντως, μεγαλύτεροι από την θάλασσα. Και η αγάπη τους ακόμα πιο μεγάλη και ακόμα πιο βαθιά. Είναι τόσο πολύ ερωτευμένοι. Τόσο πολύ που τα χέρια και τα πόδια τους φλέγονται και μουδιάζουν.
Μια μέρα η ζωή ρώτησε τον θάνατο...
-Γιατί οι άνθρωποι αγαπούν εμενα και μισούν εσενα;
Και ο θάνατος απάντησε...
-Επειδή εσύ είσαι το όμορφο ψέμα....και εγω η πονεμένη αληθεια!
Θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει αγαπη μεταξύ των δύο; Θα προκαλούσε άραγε αυτό την καταστροφή; Μήπως είναι λανθασμένη η άποψη των ανθρώπων για τον θάνατο; Μήπως τελικά δεν είναι τιμωρια;
Και αν η ζωή δεν είναι απλά ένα φως; Αν μέσα της κρύβεται ένας σκοτεινός εαυτός;
#1 in βρικόλακας 17/2/2025✨
#7 in βρικολακας 11/6/2017
#5 in βρικολακας 26/8/2017
#4 in βρικολακας 25/12/2017
#3 in life 4/8/2018
#2. in witch 5/8/2018
#1 in 17. 26/4/2019