Yaşlı ağaç, papatyalara baktı. Her biri umut kokuyordu. Küçük beyaz, narin kanatları ile bir gün uçacaklarına inanıyordu. Elbet bir gece, özgür olacaklardı. Deniz durgun, sürgün edilmiş dolunayı özleyecekti. Ve yaşlı ağaç, ölümün karanlık ama yumuşak dalgası ile birlikte köklerini çürütecek ve geriye bıraktığı tek şey, umut olarak kalacaktı...All Rights Reserved