Mijn naam is Diorno Reeheb. Ik leef in het jaar 2183, en ik zal er niet omheen draaien, de wereld is naar de klote.
Het ging allemaal fout iets meer dan vijf maanden geleden. Niemand weet precies wat er is gebeurd, maar men denkt dat het toen simpelweg te veel werd voor Moeder Aarde. Vulkaanuitbarstingen, tsunami's, aardbevingen, zware stormen, en veel meer onverklaarbare natuursverschijnselen. De aarde brokkelde letterlijk af en op een gegeven moment, ongeveer een kilometer onder de aardkorst in Dau-Wez, een dorpje in Indonesië, er een soort steen werd blootgelegd. Niemand had het ooit gezien of ervan gehoord. Maar de straling ervan was zo sterk dat deze over heel de wereld verspreidde. Bijna iedereen, de 22 miljard inwoners van Aarde werd geïnfecteerd. Dit kon twee gevolgen hebben. Het kon gebeuren dat mensen krachten ontwikkelden. Krachten 'beyond human understanding.' Superkrachten. Ook kon het gebeuren dat je veranderde in een agressief en bloeddorstig monster. Ergens vergelijkbaar met de zombie, maar dan met de hersenen van een normaal mens. Natuurlijk (om nog maar eens te laten zien hoe erg de aarde ons haat) Zijn er veel meer 'Besmette' dan 'Begaafden'. NASA, POCKOCMOC en ESF deden hun best om mensen naar Mars en Uranus te sturen, maar niemand weet of dit is gelukt. Om een lang verhaal kort te maken; we staan er alleen voor.
Matthy en Robbie hebben het allebei zwaar, mentaal zwaar. Toch slagen ze erin elkaar gelukkig te maken, doormiddel van liefde. Maar wat als er één van de twee opeens verdwijnt? Wat doe je dan?