IK SCHRIJF NIET MEER VERDER
Katy kon het nog steeds niet geloven. Er was al een heel jaar voorbij. Een jaar van tranen, een jaar van verdriet, een jaar van schuldgevoel, een jaar van rouwen, een heel jaar van een van de mensen waar ze het meest van hield in haar hele leven missen.
Precies 365 dagen geleden, en een paar uur, op 17 mei, was haar beste vriendin Bethany omgekomen in een auto crash.
Was ze er al over heen? Nee. Ze zou er nooit over heen gaan, tenminste dat is wat Katy altijd dacht. Je beste vriendin verliezen is niet iets wat elke dag gebeurd. Ze hield van haar alle 14 jaar dat ze samen waren, en ze hield nu nog steeds van haar. Hoe zou ze niet meer van haar kunnen houden? In haar hoofd was ze nog steeds dezelfde Beth, de lieve, behulpzame en schijnende, altijd lachende Beth die ze altijd kende.
En ineens kwam ze terug.
Een waargebeurd verhaal, over iets wat ik persoonlijk heb mee gemaakt. Ik hoop dat jullie hier wat uit leren en met open ogen naar de realiteit kunnen gluren.