Geceyarısı Güneş'i

Genç adam elindeki bandaja baktı. Yağan yaģmur bandajı ıslatmış olmalıydı ki her yeri kan içerisindeydi. Bandajı umursamadan yürümeye devam etti. Öfke bir virüs gibi tüm vücuduna hızla yayılıyordu. Bir banka oturup sigarasını yaktı. Düşünceler onun her zerresini ele geçiriyordu. Gözlerini ufka dikmiş bekliyordu. İçinde yanan ateşin sönmesini bekliyordu. Ama ateş yanıyordu, her bir düşüncede daha da közleniyordu. Öldürmek istiyordu. Birilerini öldürmeliydi. Rahatlamaya çok ihtiyacı vardı. Öldürmek onun için bir ilaç gibi olmalı ki gözleri bu düşünceyle parladı. Ayağa kalkıp sigarayı son kez içine çekti ve yere atıp ezdi. Hareketleri ölümcül derecede yavaştı. Bu yavaşlık onu bile korkutmaya başlamış olmalı ki hızlanmaya başladı. Yolda nereye gittiğini bilmeden sadece yürüdü,yürüdü, yürüdü. Tam o sırada bir çığlık duydu. Genç adam havayı kokladı. Belki de avı hazırdı. Çığlık tiz bir şekilde tekrar yükseldi ve sanki onun yüzüne çarptı. Adımları adeta koşarcasına hızlandı. Çığlık giderek artıyordu. Yaklaşmış olmalıydı ve birden görüntü gozlerinin önüne geldi ve koşmaya başladı. Kız annesine o kadar çok benziyordu ki sanki kardeşiymiş gibiydi çok geçmeden onların yanındaydı. Kızı yerden kaldırıp ona koşmasını söyledi ve önünde duran beş kişiye sırıtarak baktı. Avları geceyarısında adeta parlıyordu, kendisini çağırıyordu. Adamların üzerine yavaşça yürüdü. Biri ona doğru hamle yapınca onu anında etkisiz hale getirdi ve diğer darbelerde önceki adamı siper etti. Adamlar beş dakika içinde adeta kaybolmuştu. Hepsinin leşlerine son bir kez baktı. Burnundaki yeri atıp kızın koştuğu yöne doğru koşmaya başladı. Her yeri cdidik didik aradı ama sanki kız bir su buharı olup yok olmuştu. O anda aklına gelen fikirle gözleri parladı. Kesinlikle peşine düşmeliydi.