GÖLGE

Ben Ezel.

Sizce de hayatın her bir köşesinde başka bir renk yok mu? Her insan bir umudu simgelemez mi? Her bir umut başka bir renktir ve ben renkleri seviyorum...

Bir insanın ömrü boyunca hayatında birçok umut yer edinir; birçok farklı renk... Peki ya ben hayatımın üzerinde bir renkten ziyade bir gölgenin dolaştığını nerden bilebilirdim.

Benim rengim maviydi... Bu deniz kadar uçsuz bucaksız, ne kadar hırçınsa bir o kadarda durgun. Her insan kalbinde bir renk taşırdı. Kimileri sarı kadar neşeli, kimileri yeşil kadar sakin, kimileri ise siyah gibi asi...

Benim hayatım ve umutlarım doğum günümde iyi dileklerimle üflediğim mumla beraber söndü ve bir daha geri gelmeyecekler bunu biliyorum. Hayatımın üzerinde bir gölgeyle yaşadığımı bilemezdim...

Ve belki de ilk defa siyah bir gölge bir umudu yutmadan kurtarabilirdi...
Bu benim hikâyem... Bu bir mavinin siyahla can buluşu... O bir gölge.