Kama toedien toedaan

"Ikram" vraagt Samir met een hese stem. "Hallo? Met wie spreek ik?" hoort hij aan de andere kant van de lijn. Nadat hij haar stem hoorde liep er een rilling over zijn rug heen. Na al die tijd, verlangde hij enorm erg naar haar. En alleen haar stem zorgde voor die ene tinteling die hij voor een lange tijd niet had gevoeld. "Ga je nog praten of niet?" hoorde hij haar dit keer geirriteerd vragen. "Hey... met mij, Samir." Het was even stil aan de andere kant van de lijn, het enige wat ik hoorde was haar ademhaling, zou ze me zijn vergeten? Dacht ik bij mezelf. "Waarom bel je me?" vroeg ze. Ik schoof mijn stoel recht en riep de ober naar me toe, keek recht voor me uit en haalde diep adem. "Ik geef je tien seconden om op te staan waar je nu zit met die gozer of ik maak zowel hem als jou af." Ik zag haar geschrokken om zich heen kijken, zonder succes helaas. Ik hing op en er verscheen een grijns op m'n gezicht. "Als ik je niet kan krijgen dan kan niemand dat..." zei ik tegen mezelf.