Bana delirdiğimi söylediler. Haklıydılar, delirmiştim; sürekli kafamda yarattığım senle konuşuyor, seni gördüğümü söylüyordum. Fakat anlamadıkları şey şuydu; bu deliliği ben kendim yarattım. Sadece biraz eğleniyordum. Kafamdaki sen sanki ordaymışsn gibi davrandım ama bu oyuna asla gerçekle karıştırmadım. Çünkü seni bir daha görebileceğime hiçbir zaman inanamadım.. Yapma Sirius, Azkaban'a kapatılmış birini göreceğime dair umut besleyemezdim, henüz o kadar delirmedim. Hem bu umut beni öldürürdü. Ps: Arkadaşlar bu hikayeyi yıllar önce türkfanfiction.com sitesinde yazıyordum fakat sonraları site kapandı ve ben de ne yazık ki pek ilgilenemedim hikayeyle. Bu yaz böyle bir fanfiction çalışmam olduğunu hatırlayınca buraya taşımak istedim bu benim ilk Wattpad hikaye deneyimim. Şu an elimde beş bölüm var ilk üç bölümü gözden geçirdim ve ekliyorum, kalan iki bölümü de kısa bir düzenleme sonrası ekleyeceğim. Gelen yorumlara göre eğer hikaye beğenilirse devam etmeyi planlıyorum. Okuduğunuz için teşekkürler :)All Rights Reserved