Kadın gülümsemek isterdi.
Yanında huzur isteyerek büyümek isterdi.
Adam çöplük bir hayatı onun için temizliyordu, kadın hiç böyle bir hisse kapılmamıştı.
Tabi inkar ediyordu,
Ben aşık olamam!
Ama artık aşık olduğunu fark ettiğinde en iyi aşıkta adamdı.
Kadın susutu ve izledi.
Adam ise iki taraflı bir çaba sarfettiği için yorulmaya başlamıştı.
Hatalar başladı.
Birbirlerine yenilmeden devam etmeleri lazımdı.
Şimdi birbirlerini çok seviyor ama artık kadın gitmeye karar vermişti.
Yakından zarar görmek yerine, gittiği yerde tek başına ağlamayı tercih etti.
Kadın sadece izledi, bir adım atmasını bekleyen adamdı.
Bir umut bekleyen.
Şimdi kadın kendine aşık etmiş ve fedakarlık yapmadan kazanacağını sanmıştı.
Adam onun için savaşıyor, gittiği yerde bekliyor olacaktı.
***
"Özür dilerim."
"Dileme. Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?"