~Schizophrenia~

-Barış? Diye seslendi.Ağladığı ses tonundan belli oluyordu.Sırtı dönüktü.Geldiğimi hissetti.Bana döndü:
-Yaklaş.
Yaklaştım.
-Şşşh. Deyip parmağıyla beni susturdu.
Kafamı onaylarcasına salladım.
"Beni öldürmek istiyor.O.O minik kızımı öldürdü.Yaşlı adam beni istemiyor.Küçücük bir çocuk beni öldürmek istiyor.Barış ben...
Deyip kahkaha atarak gülmeye başladı.Daha da sesli.Bağıra bağıra.
-Barış ben bir mezarlığım değil mi?
Hayatımda hiç olmadığım kadar şaşkındım.Donakaldım.Bunu söylemesi çok saçmaydı ve üstüne bir de kahkaha atarak gülüyordu.Sanırım bunu içindeki o yaşlı adam söylüyordu.
-Konuşsana!Ben bir mezarlığım mezar taşlarım ruhumda.Her an onları hissediyorum.Senden giderek uzaklaşıyorum.Ölüm sessizliği olsa gerek bu üzüntüm.Ve sen delinin tekisin.Bütün insanlar deli.Ama ben normalim.Ben o siktiğimin haplarının hepsini insanlara ayak uydurmak için içiyorum.Ben de deli olabilmek için...
-Bunların hepsini sen mi söylüyorsun?
-Mete söylüyor.Mete şu an bana sitem ediyor.O çok küçük.Ama çok acı çekiyor.Belki de ölmeliyim.
Seni seviyorum Barış.
-Peki bunu sen mi söyledin?
-Galiba hayır.Bunu kalbim söyledi.