"Ben, yalnız olanı sevdim, yalnıza ve yalnızlığa ilgi duydum. Ona aşık oldum ve onunla beraber iki yalnız olmak istedim.
Sonsuz baharın yerine koydum onu.
Ben, onun anlamlı yalnızlığını arzuluyorum."
Bir süredir rüyalarına uğrayan genç bir kızla artık görüşme zamanının geldiğini düşünen Altay, bu misafirinin herhangi bir insan olmadığının farkındadır. Ebedi huzursuzluğu onun sırtına bindirilmiş bir yük iken cesaretini toparlayıp misafirini karşılamadan önce kendine itiraf etmesi gerekenler vardır.
(Yer yer +18 olabilir)
Huzurla yaşadığın evinde yalnız mısın gerçekten?
Hiç tanımadığın ve sokakta gördüğünde yüzünü çevirdiğin biri ile paylaşmak ister misin?
Peki ya onu sevmeye ne dersin?
Bu, evsizlerin değil, bunu sanata dönüştüren köstebeklerin hikayesi...
❥
h.k. güm üş