Vazgeçersen Vazgeçilmez Olursun

Belki de zaman her şeyin ilacı değildi? Belki de herşey zamanla iyileşmiyordu? Daha da sarpa sarıp canını daha çok acıtıyordu? Ne olursa olsun zaman her zaman mutluluklar getirmez insana. Üzer, yıkar , kırar , döker ve en son kaybettirir. Ama ne kadar kaybetse de yılmaz, azmeder ,bazen yaralar alır ama asla pes etmez. Olması gereken de bu değil midir aslında? Ne kadar yaralar alsa da bıkmadan devam etmeli insan. Çünkü aşk beraberinde acıları da getirir. Eğer bir kere aşık olduysan; o an kendini kalbinin cezaevine kapatmışsın demektir. Ve kötü olanın da burdan herhangi bir çıkışın olmaması. Dersin kendi kendine "tamam bitti artık" diye ama hesaba katmadığın bir şey vardır, "KALBİN". Dilin ne kadar bitti dese de KALBİN " O hâlâ burda ve hep burada kalacak" diye haykırır. Burda aklın devreye girer ve der ki "VAZGEÇERSEN VAZGEÇİLMEZ OLURSUN". Kalp başta itiraz etse de bu fikir ona cazip gelir ve kabul eder. Artık her şey bambaşka olacaktır!