-Üşüyorum Jongin
Genç yağan kar da büyüğüne ceketini verir gülümser
-Yanında ben varken üşüme ne izin vermem Hyung.
5 yıl sonra
Büyüğü sıkıntıyla nefesini verir.
- Üşüyorum Kai
' Sıkı giyin Hyung, artık ben yokum.'
Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum.
Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi...
Severlerdi di mi?