Όταν δύο έφηβα παιδιά ναυαγούν σε ένα τροπικό νησί, αναγκάζονται να μάθουν σε έναν άλλο τρόπο ζωής για να επιβιώσουν. Όταν ο γέρος που τους έμαθε τα βασικά για να μπορέσουν να ζήσουν πεθαίνει, μεγαλώνουν μόνα τους έχοντας μόνο ο ένας τον άλλο και την αγάπη που αρχίσει να αναπτύσσεται μεταξύ τους.
Δύο παιδιά που μοιράζουν ο ένας με τον άλλον εμπειρίες και συναισθήματα, σε ένα ταξίδι ανακάλυψης των διαφόρων πτυχών της ζωής, σε ένα παιχνίδι αγάπης και αναγνώρισης του σώματος και της ψυχής που οδηγεί σε πράξεις χωρίς λογική, χωρίς κριτική, χωρίς μέτρα, όρια και σταθμά.
Θα υπάρξουν περισσότερες δυσκολίες όμως πέρα από την επιβίωση τους. Το θέμα μας εδώ είναι, θα καταφέρουν ποτέ να ξεφύγουν από αυτό το νησί; Κι αν ναι πως;
Αν ήμουν χρονιά, θα ήμουν το 2020.
Αν ήμουν ταινία, θα ήμουν το The Room.
Αν η ζωή μου ήταν σήριαλ, θα ήταν μεταγλωττισμένο βραζιλιάνικο.
Aν ήμουν σιρόπι, θα ήμουν για το βήχα.
Αν ήμουν χάπι, θα ήμουν υπόθετο.
Αν ήμουν ιστορία αγάπης, θα ήμουν αυτή της Ρούλας Βροχοπούλου και του Φραν.