PACİFİC

"Gözlerimin içine baktığında boğulabilirsin, bu normal. Hatta gözlerimdeki soğukluğu gördüğünde benden vazgeçebilirsin, seni anlarım. Ama asla gözlerimdeki karanlıktan kaçamazsın Vincent..."
------------------------- Kafamı kaldırdığımda kaçabileceğim bir delik olmadığını fark ettim. Tek çarem buradan bir tünel kazıp caddenin ortasına çıkmamdı. Hoş ya, bende bu şans varken kafamı kaldırdığım anda tepemden araba geçer ve ezilirdim. Zaten kazıcak bir iğne bile burada yoktu. Burada sadece ben, duvarlar, duvarlardan damlayan kapkara su damlaları ve bir işkence masası vardı. Kapı sert bir şekilde açıldı ve yine o karanlık suratı gördüm. Artık bundan sonrası kadere kalmıştı. Eğer şans eseri buradan çıkarsam eski ben olarak yaşayamayacaktım zaten. Ağzımdan istemsizce çıkan "Bırak" kelimesine engel olamadım. Belkide bu benim ağzımdan çıkan son kelimeydi...