KALBİM KALBİN OLSUN
  • LECTURES 127
  • Votes 18
  • Parties 4
  • LECTURES 127
  • Votes 18
  • Parties 4
En cours d'écriture, Publié initialement août 10, 2017
Merhaba ben Melisa SEKMEN. 20 yaşındayım.Antalya Akdeniz Üniversitesinde sağlık bölümü okuyorum.Herşey ilk başta kolay gibi görünüyordu.Ama iş üniversite olunca zorlaştı. Ama bende pes edecek göz yok. Çok hırslı,hiperaktif,zoru başaran,ama yerine göre sakin veya çılgın olabiliyorum.Bu da yanımdaki kişinin enerjisine ve samimiyetine bağlı.Ailem beni çok destekler kararlarımın hep arkasındadırlar. Ha bu arada biz 4 kişilik bi aileyiz. Annem Selma SEYMEN ev hanımı,Babam Ahmet SEYMEN bi ayakkabı dükkanı işletiyor ve tam bir baş belası benimle uğraşmayı çok seven abim Enes SEYMEN.Abim 23 yaşında İzmir Üniversitesinde mühendislik bölümü okuyor son 1 yılı kaldı.
Biz de böyle bi aileyiz. Bu arada biraz kendimden bahsedeyim. Kahverengi gözlere sahibim 1.68 boyunda 60 kiloyum.Ben tesettürlü bir kızım.Evet tesettür.Tesettüre lise başlarında arkadaşım Şeymadan ilham alarak başladım.Zaten içimde bir heves vardı çünkü tesettür Rabbimin bi emriydi.Saolsun ailem de bu kararıma karşı çıkmadılar.Resim çizmeyi ve futboll oynamayı cok severim iyi kaleciyimdir. Benim de Hayatım böyle....





👉 İnşallah tanıtım kısmını beğenmişsinizdir
👉 Beğendiyseniz beğenmeyi yorum atmayı ve beni takip etmeyi unutmayın
👉 Ve herkes ile paylaşabilirsiniz bunlar sadece rica yapmak zorunda değilsiniz ama yaparsanız da sevinirim😍
Tous Droits Réservés
Inscrivez-vous pour ajouter KALBİM KALBİN OLSUN à votre bibliothèque et recevoir les mises à jour
or
Directives de Contenu
Vous aimerez aussi
Vous aimerez aussi
Slide 1 of 10
Kayıp Bağlar / Gerçek Ailem  cover
ASYA cover
GÜNEŞ- Gerçek Ailem cover
Açelya Çiçeği [Texting] cover
KOMİSER BEY | texting ✓ cover
ÇİSE'M cover
KIRMIZI ŞARAP🍷 cover
Vişne Mahallesi  cover
EFSUN | Büyülü Ve Âsi Bir Sonbahar Rüzgarı  cover
YABANİ  cover

Kayıp Bağlar / Gerçek Ailem

14 chapitres En cours d'écriture

İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten? Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler? Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı. Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti. Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...