Stambuł, 1632 rok. Sułtanka Kösem od 15 lat, po tym jak zmarł sułtan Ahmed, musiała samotnie stać na straży bezpieczeństwa swoich dzieci. Przez ostatnie 10 lat jako regenta Imperium Osmańskiego, sułtanka Kösem zarządzała państwem w imieniu swojego młodego syna, sułtana Murada IV. Teraz jednak, gdy młody sułtan dorósł, zapragnął samodzielnie sprawować władzę nad swoim imperium. Murad nagle, bez żadnej zapowiedzi zakańcza okres regencji swojej matki i daje jej jasno do zrozumienia, żeby trzymała się z dala od spraw państwowych. Zna jednak swoją matkę na tyle dobrze, że wie, że ona dalej będzie próbowała rządzić i wpływać na losy państwa, choćby po cichu, za jego plecami. Z tego powodu Murad postanawia przydzielić dla niej swojego wiernego, zaufanego sługę, Kemankesa Agę. Oficjalnie Kemankes ma nieustannie być w pobliżu sułtanki Kösem, aby jej pilnować i zapewnić ochronę przed niespodziewanymi zagrożeniami. W rzeczywistości Kemankes ma ją śledzić i meldować sułtanowi o wszystkich jej poczynaniach. Murad nie spodziewa się jednak, że z czasem między tą dwójką zrodzi się uczucie, którego nawet oni sami nie mogli przewidzieć. Sułtan nie ma pojęcia też o tym, że Kosem i Kemankes poznali się ze sobą przed wieloma laty.
Niestety ich uczucie nieustannie znajduje się „wśród wrogów". Opowieść oparta na serialu „Wspaniałe Stulecie - Sułtanka Kösem".
Główna, centralna akcja opowieści dotyczyć będzie czasów począwszy od roku 1632. Jednak początkowa akcja rozpocznie się w 1608 roku.
-Wiesz Hailie, trzeba żyć bez względu na to, ile razy runęło nam niebo.
Lex Monet to ta gorsza bliźniaczka. Ona i Hailie są jak ogień i woda. Dziewczyna kocha adrenalinę, sprawianie bólu i dobrą zabawę. Uwielbiająca sport i malarstwo. Ale czy pod zbuntowaną nastolatką zazwyczaj nie kryje się zniszczona dziewczynka?
Uwaga ⚠️
W książce pojawiają się:
-spojlery
-treści nie odpowiednie dla dzieci
-treści nie odpowiednie dla osób wrażliwych tzn:
-samookaleczenie
-zaburzenia odżywiania
-przemoc
-uzależnienia
-myśli samobójcze
I inne
Bohaterka nie jest osobą zdrową i nie należy brać z niej przykładu. Jej myśli i zachowaniu są często niewyjaśnione, autodestrukcyjnie i paradoksalne.