Başkalarının beni görmezden gelmesine alışkındım, bu tüm hayatım boyunca böyle olmuştu. Hatta bunun artık hayatımın bir parçası haline geldiğini söyleyebilirdim. Bu şekilde yaşamaya alışkın ben için, asıl sorun birinin dikkatini çekince başladı, ve dikkatini çektiğim çocuğun da okulun en popüler çocuk olması...sanırım olabilecek en kötü durum.
Bu yeni ülke, beraberinde yeni arkadaşlıklarda getirdi, yeni aşklarda. Hepsi onunla karşılaştığımda başladı...soytarısına aşık olan kralla. Kim Jongin, benim hayatımı değiştirdi.
Onu her ne kadar yok saysam da, beni tanımasıyla ilgili gerçeği öğrendiğimden beri içimde ki ona olan ve günden güne artan sevgiyi dizginleyemiyordum. Geçmiş gözlerimin önünde yeniden biçimleniyordu, uzun zaman önce unutulanlar ortaya çıkmaya başlamıştı. Ama geçmişi ve gerçeği ortaya çıkaran ben olamazdım, bunun sonuçlarına katlanabilecek kadar gücü bulamıyordum kendimde.
Sabretmeli ve onun bana gelmesine izin vermeliydim. Bu okulda 'sırlar' asla saklı kalmazdı, buda ortaya çıkacaktı elbet. Sadece herkesin bu gerçeği öğrenmeye yeterince hazır olduğuna emin olmam gerekiyordu.
Peki ya, bu sırları açığa çıkaran, köstebek kimdi? Hep yanında olan, ama hiç görmediğin biri. Seni çok iyi tanıyan, ama senin adını bile bilmediğin biri...Elbet, kendini ele verecek bir hata yapacaktı, yapmak zorundaydı. Kimse mükemmel hareket edemezdi. Her şey yavaş yavaş açığa çıkacaktı, sadece biraz daha sabretmeliydim.
Odanın zemininde uyanık kalırsın
Kapının altından gölgeler görüyorsun
Kafanda dönüp duran aynı his
Babacığın tekrar şehirden ayrılırken
Ve tekrar ve tekrar..