Benim hayat şartlarım normal insanlarınki gibi olmadı. Kendimi bildim bileli yokluk içinde ve dayakla büyüdüm, büyümeyede devam ediyordum.
Hayalim iyi bir Babaya sahip olmaktı.
Buda sadece hayalden ibaretti. Kim kızını hergün döverdiki? Babammı? Evet babam.
En sevdiğim renk beyazdı. Beyaz mutluluğum, özgürlüğün müjdecisiydi.
Hayatın varla yok arasında gidip gelen, aşka dair en ufak beklentisi olmayan, ölüme çok yakın olduğunu zanneden genç bir adam: Ateş
Yoksulluk içinde, babasından dayak yiyerek büyüyen, hayalleri beyaz bir renkten ibaret olan, aşkın tanımını dahi bilmeyen genç bir kız; Biray
Ve zoraki bir tanışma. Bunada tanışma denirse.