நிலாவெ வா.......

படுக்கை யிலிருந்து யாரொ உசுப்பிவிட்டதுப்போல்......,திடுக்கிட்டு விழித்து எழுந்தாள் சந்திரா. இரவு விளக்கின் மெல்லிய வெளிச்சத்தில் தனது கண்களை
இடுக்கிகொண்டு, சுவர் கடிகாரத்தைப் பார்த்தாள். மணி சரியாக மூன்று ஐந்தைக்
காட்டியது.
" ச்செ.....இப்பவெ,,, தூக்கம் போச்சா...இணி விடிய.. விடிய முழிச்சிருக்க
வேண்டியதுதான். ..'' உள்மனம் அவளிடம் பேசிற்று. மெல்லிய குறட்டை
சத்த்த்தோடு கதிரவன் ஆழ்ந்த உறக்கத்திலிருந்தான். விழகியிருந்த போர்வை யை
கதிரவன் மேல் நன்றாக படரவிட்டாள் சந்திரா.