NEHİR (Arafta Kalmış Ruhlar)

Hayatın insan için bir sürü getirisi ve götürüsü olur daima. Kimi basit bir kalem için günlerce ağlarken kimisi hediye olarak gelen bir kaleme burun kıvırarak bakar.

Hani insanlar için değer ölçüleri vardır ya işte ondan bahsediyorum. Kimisinden giden kalem bir başkasına gelirken bir şey ifade etmeyebilir.

Tıpkı Nazım Hikmet'in dediği gibi,

*Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?

Herkes sever evet , zaten mesele hiçbir zaman sevmede olmadı.

Asıl mesele doğru sevmekteydi. Severken incitmemekte hatta tüm gözyaşına rağmen gülmekteydi sırf aşk dediği gözler tarafından daha fazla küçülmemek için.

İşte Nehir buydu. Sevmiş, sevmiş, çok sevmiş...

Belki de sadece sevmiş.

Sadece sevmeyi bilen bir kalbe misafir olmaya, onun kalbini tanimaya var mısınız?

Öyleyse Nehir'in dünyasına hoşgeldiniz.. ?