Αλεξ: Πας καλά κορίτσι μου, τυφλή είσαι; Έλεγε εξαγριωμενος καθώς σκούπισε το πλέον λερωμένο με καφέ, παντελόνι του. Έμμα: Φαίνεται το έχει η μοίρα μας να συναντιομαστε πάντα με τέτοιους τρόπους! Είπα προσπαθώντας να μην γελάσω. Έβγαλα από την τσέπη μου ένα χαρτομάντιλο και του το έδωσα. Αλεξ: Θα προτιμούσα να το καθαρίσεις εσύ! Είπε γελώντας πονηρά. Είναι τόσο αηδιαστικός ωρες-ωρες. Τον κοίταξα με αηδιασμένο βλέμμα και έκανα να φύγω αλλά τα χέρια του με απέτρεψαν. Αλεξ: Εντάξει, Εντάξει Συγγνώμη! Άκουσα καλά, ο περιβόητος Αλεξ ζήτησε Συγγνώμη από κορίτσι, αυτό πρέπει να γραφτεί στην ιστορία. Έλενα: Τη θες επιτέλους! Σου ζήτησα Συγγνώμη, τη άλλο θες; Ρώτησα εκνευρισμένη. Γέλασε και με κοίταξε στα μάτια. Αλεξ: Δεν σε άκουσα να μου ζητάς συγγνώμη. Είπε έχοντας ένα στραβό χαμόγελο. Εμμα: Εντάξει, Συγγνώμη. Μπορώ να φύγω τώρα; Έβαλε ξαφνικά το χέρι του στην μέση μου και με κόλλησε στον τοίχο. Έβαλε τα δύο του χέρια αριστερά μου και δεξιά μου εγκλωβιζοντας με. Δεν το ζω αυτό σήμερα... Οι παλμοί μου άρχισαν ξαφνικά να αυξάνονται και μπορούσα με δυσκολία να παίρνω ανάσες.Ειχα ανατριχι